مکان های دیدنی تاکستان

تاکِستان (به تاتی: سیادون) مرکز شهرستان تاکستان در استان قزوینِ در شمال غربی ایران است. ارتفاع متوسط این شهر از سطح دریا ۱٬۲۶۵ متر می‌باشد. فاصله تاکستان تا مرکز استان (قزوین) حدود چهل کیلومتر که از طریق جاده قدیم و آزادراه (تهران–زنجان) به آن متصل است.
شهر تاکستان در ۳۰ کیلو متری جنوب غربی قزوین و در محور ترانزیتی قزوین –همدان و قزوین –زنجان واقع شده است .ساکنین اصلی این شهر به زبان تاتی بازمانده زبان قدیمی ایرانی سخن می گویند . آ‎ثار بدست آمده از تپه های باستانی تاکستان و روستاهای اطراف آن حاکی از قدمت این سرزمین به تاریخ پیش از اسلام می رسد . از آثار باستانی آن میتوان مسجد شاه عباس –مسجد سرخندق –مقبره پیر، حمام شاه عباسی، قز قلعه، امامزاده ولی ضیاء آباد….رانام برد . تاکستان با داشتن بیش از ۲۰۰واحد صنعتی بزرگ وکوچک، ذخائر بزرگ معدنی ویک مجتمع وشهرک صنعتی بعنوان دومین شهر مهم صننعتی استان محسوب میگردد. وجود باغهای بزرگ انگوراین شهر را به همین نام شهرت داده است.
تاکستان را با پیشینه ای حدود ۷۰۰۰ سال جزو قدیمی ترین شهرهای ایران و جهان می دانند. این منطقه مسیر عبور جاده قدیمی، پررفت و آمد و جهانی ابریشم بوده که سران معروف جهان برای تصاحب آن جنگ های زیادی کرده اند. تاکستان که به سرزمین «تات ها» معروف بوده درگذشته «سیاده» یا «سیادهن» نامیده می شد. نام «سیادهن» بر روی یکی از کتیبه های دوران هخامنشی موسوم به پیوتین گرایا حک شده است. این کتیبه که از قدیمی ترین اسناد نوشتاری این شهرستان است، به زبان یونانی نوشته شده و هم اکنون در موزه شهر وین، نگه داری می شود. تاکستان در باختر قزوین واقع شده وعوامل اقتصادی از جمله آب و هوای مناسب، حاصل خیزی خاک و دست رسی به آب مورد نیاز برای کشاورزی سبب گسترش و توسعه اقتصادی تاکستان شده است. باغ های انگوراین شهرستان شهرت فراوانی دارند که در کنار دشت های حاصل خیز و پربرکت منطقه؛ علاوه بر جاذبه های خاص, کشت انواع محصولات کشاورزی نیز در آن ها جریان دارد. تاکستان در زمینه گردشگری پیشرفت شایانی نداشته ولی دارای توان های بالقوه زیادی در زمینه گردشگری مذهبی و طبیعی است.

نقشه مکانی های دیدنی تاکستان

نام و زبانِ تاکستان

مردم در تاکستان به زبانِ خود تاتی یا سیادونیجی (siyâdiniji) می‌گویند و به شهرِ خود سیادون (siyâden). نامِ تاکستان را فرهنگستان اوّل ایران برایِ این شهر در نظر گرفت و پیش از آن گویا در نوشته‌هایِ رسمی نامِ این شهر به شکلِ سیاه‌دهن (siyâdehen) می‌آمده ). امّا ij- پسوندِ نسبت است که در تاکستانی تنها برایِ نسبتِ محلِّ اقامت کاربرد دارد. به این ترتیب siyâdinij به معنایِ کسی‌ست که اهلِ siyâden باشد (و در آن eیِ siyâden زیرِ اثرِ iیِ پسوندِ ij- دستخوشِ همگونیِ پسرو (افراشته‌تر) شده‌است). اکنون با افزودنِ پسوندِ نسبتِ i- به این واژه، واژه‌یِ تازه‌یِ siyâdiniji به دست می‌آید که به زبانِ یک siyâdinij گفته می‌شود. در دیگر شهرها و آبادی‌های مادی‌زبان رامند نیز مردمِ هر نقطه نامِ زبان خود را از نامِ شهر و آبادیِ خود می‌گیرند.
نامِ پیشینِ شهرِ تاکستان، سیادِهِن یا سیادُهُن هم ثبت شده‌است. برخی بخشِ «-دِهِن» را در نام سیادهن با موردِ مشابهِ آن در نام‌هایِ رودهن و بومهن یکی می‌دانند. تغییر نام این شهر از سیادِهِن به تاکستان به سببِ محصولِ انگور این شهرستان بوده و توسّطِ فرهنگستانِ زبان و ادبِ فارسی در دوره‌یِ رضاشاه پهلوی انجام گردیده‌است. تاکستان به معنای باغ انگور است.
نام خانوادگی بیشتر مردم تاکستان که تبار تاکستانی دارند رَحمانی (رَحمَنی)، طاهِرخانی، صَمَدی، شَقاقی و طاهِری است.البته فامیلی طاهِرخانی مختص مردم تاکستان میباشد.به طوری که در هر کشور پیشینه فردی با فامیلی طاهِرخانی به تاکستان برمیگردد.