ماشین را باید در خود روستا گذاشت و بار و بندیل را انداخت روی دوش و راه افتاد. به رسم روستاهایی از این دست، راه رسیدن به آبشار در واقع همان مسیر رودخانهاست که از وسط باغهای روستا میگذرد. با سرعت معمولی پیاده روی، حدود ۴۵ دقیقه راه است تا آبشار. آبشار به طرز اعجاب انگیزی، پای دیوارهبلندی واقع است. انگار مثلا وسط دو کوه بزرگ را تراشیده اند و دالان بزرگی ساخته اند آبشار در انتهای این تنگۀ بلند و عظیم است. آب از ارتفاع سی متری فرو می ریزد و با چنان شدتی خود را بر زمین می کوبد که ذراتش مثل بخار از به هوا بر می خیزد. صدای مهیب آبشار در تنگه می پیچد و صدا به صدا نمیرسد. این بخش زیاد آفتاب نمیبیند از بسیاری بلندی کوههای اطراف انگار در ته زمین ایستادهای.در محل فرود آب، میتوان پشت آبشار ایستاد. چون آبشار یکی دو متر از دیواره فاصله دارد. عبور از زیر ضربات سنگین آب وسوسه انگیز است. مردمی که برای تماشای آبشار آمدهاند، انگار بی گذار از زیر آبشار سفرشان به نهایت نمی رسد.
جدیدترین ودیدنیترین نقطه رودمعجن غاری است که درپشت آبشار پیداشدهاست.
2-همچنین شتر سنکی که در تنگه پایین تر از روستا قرار دارد و افسانه ای نیز درمورد آن وجود دارد
3-درخت چنار کهن که با چشمه آب و درختان آنجیر در زیر کوهستان تزئین شده
وستای رودمعجن در 48 کیلومتری غرب تربت حیدریه واقع است. در 4 کیلومتری این روستا آبشاری زیبا به ارتفاع 28 متر پدید آمده