راهنمای سفر
تور های مسافرتی
اطلاعات سفر
غار گل زرد در منطقه پلور و در مراتع شمالی روستای منظریه قرار دارد. جاده خاکی منتهی به گل زرد، 65 کیلومتر بعد از تهران از جاده هراز منشعب شده و 4 کیلومتر طول دارد. این جاده درست بعد از بهمن گیرهای معروف پایین گردنه امامزاده هاشم و قبل از راهدارخانه منظریه قرار گرفته و انتهای آن به یک کلبه کوهستانی می رسد. از کنار کلبه، با 30 دقیقه پیاده روی دهانه غار نمایان می شود.
دهانه غار بسیار تنگ است که ابتدای آن را باید با حالت سینه خیز و 10 متر حرکت پا مرغی طی کرد. مسیر غار گل زرد مشخص است و نیازی به نخ کشی یا نشانه گذاری در آن نیست. طول غار 500 متر كه 300 متر آخر به دليل ريزش مسدود شده است. البته در طول مسیر شکاف ها و آبرو های کوچکی وجود دارد که باید از ورود به آنها خودداری کرد و احتیاط لازم را نمود. غار بسیار زیباست و با وجود حوضچه های کوچک و بزرگ (که بعضا تا 4 متر عمق دارند) و جویبارهای زیر زمینی و سازندهای آهکی بسیار متنوع، فضایی دلفریب و رویایی ایجاد کرده است. رفت و برگشت تا انتهای غار حدود 3 ساعت طول می کشد.
در ابتدا باید از دهانه ای تنگ به صورت سینه خیز عبور کرد تا به دهلیزی رسید که می توان در آن ایستاد و شروع به گذر از دهلیزهای زیبا و باریک غار کرد، کم کم صدای آب به گوش می رسد و با کمی پیشروی به رودخانه ی کف غار که به جوبی کم عمق میماند می رسیم و همراه آب راه خود را برای دیدن حوضچه های عمیق ادامه می دهیم، در اینجاست که به حوضچه ای می رسیم که می توان باتراورس دیواره ی مجاورش آن را پشت سرش گذاشت، البته آگر کسی خواهان این تراورس نبود می تواند با قبول خیس شدن از حوضچه بگذرد، در ادامه ی مسیر به دو راهی می رسیم که با پیش روی اندکی در هر کدام از آنها به انتهایی برای غار گل زرد می رسیم.
از لطف‌های این غار یکی دو قسمت فنی است، حوالی نیمه‌های غار یا با عبور دو پنجم از مسیر. باید 8- 10 متری را به صورت تی_رول طی کرد و سپس در شکافی باز و زیبا ۳- ۴ متری را به کمک نرده‌بانی طنابی فرود رفت و ادامه‌ی مسیر را طی کرد. در یک سوم پایانی غار دو مسیر وجود دارد. راه مسیر دوم (سمت راستی) کمی مخفی است و یافتن آن نیاز به دقتی دارد. اگر زمانی برای توقف و سکوت و صرف تنقلات و عکاسی اختصاص یابد، باید برای رفت و برگشت از دهنه‌ی غار (برای یک تیم 14-15 نفره) حدود 4 تا 5 ساعت در نظر گرفت.
این غار آبی دارای استلاگتید و استلاگمیت های زیبای فراوان همراه با حوضچه های عمیقی است که از جریان آب کف غار پدید آمده اند. در جریان نوردیدن این غار آبی، آب در مسیر باعث خیسی نشده و به راحتی می توان از کفش کوه استفاده کرد بدونه آنکه نگران نفوذ آب به درون آن باشیم. داشتن کلاه ایمنی به علت تنگی مسیر و زائده های تیز در سقف و استلاگمیت های موجود در
راه کمک زیادی به راحتی، بی دردی و آرامش پیمایش می کند. این غار نخستین بار در سال 1358 کشف شد اما مطالعات تکمیلی برای شناخت بیشتر آن همچنان ادامه دارد.
در نظر داشته باشید که شکل گرفتن هر یک سانتی متر استلاکتیت یااستلاگمیت (قندیل ها و مخروط های غار) 100 سال طول خواهد کشید و زاینده بودن آن در بازه زمانی زیاد قابل تعریف است. بنابراین به یاد داشته باشید که کنده کاری و تخریب این قندیل های آهکی یعنی نابودی کامل آنها چرا که یکقندیل 30 سانتی متری با حساب و کتابی ساده و ضرب این اندازه در عدد و رقم زمین شناسان درباره زمان تشکیل آنها سه هزار سال طول خواهد کشید. از تجهيزات فني مورد نياز می توان به طناب انفرادی، کارابین پیچ، کلاه ایمنی، دستکش پارچه‌اي نازک، کفش سبک (کف آن به نحوي باشد که به راحتي سر نخورد)، لباس اضافی، چراغ قوه هاي ضد آب (ترجيحا چراغ پيشاني) با باطري اضافه اشاره کرد همچنین به همراه داشتن جعبه کمک های اولیه و غذای و آب کافی و در صورت داشتن نبردبان طنابی، نیز پیشنهاد می شود البته از آنجایی که دهانه غار کوچک است و در فصل باران به دلیل سیلاب ممکن است بسته شود بهتر است هنگام رفتن به این غار نزدیکان خود را در جریان این سفر بگذارید. بهترین زمان رفتن به این غار از خرداد ماه تا شهریور ماه است.درباره مسیر دسترسی همانطور که گفته شد در جاده هراز، در فاصله ۶۵ کیلومتری تهران، کمی پیش از خروجی سد لار و نرسیده به راهدارخانه منظریه، جاده‌ای خاکی از سمت چپ مسیر اصلی منشعب می‌شود که ۴ کیلومتر طول دارد. بالا رفتن از آن تنها با اتوموبیل‌های شاسی بلند و یا پیاده امکان‌پذیر است. این جاده در انتها به یک کلبه کوهستانی می‌رسد که از کنار آن تا دهانه غار نیم‌ساعت پیاده راه است.غار گل زرد برای کسانی توصیه می شود که اضافه وزن نداشته و مشکلات تنفسی چون آسم و ... و مشکلات قلبی و مشکل مفصلی نداشته باشند و از سلامت کامل جسمی و آمادگی جسمانی لازم بهره مند باشند و همچنین ترس از محیط های بسته نداشته باشند.
در جاده هراز، در فاصله ۶۵ کیلومتری تهران، کمی پیش از خروجی سد لار و نرسیده به راهدارخانه منظریه، جاده‌ای خاکی از سمت چپ مسیر اصلی منشعب می‌شود که ۴ کیلومتر طول دارد. بالا رفتن از آن تنها با اتوموبیل‌های شاسی بلند و یا پیاده امکان‌پذیر است. این جاده در انتها به یک کلبه کوهستانی می‌رسد که از کنار آن تا دهانه غار نیم‌ساعت پیاده راه است.غار گل زرد برای کسانی توصیه می شود که اضافه وزن نداشته و مشکلات تنفسی چون آسم و ... و مشکلات قلبی و مشکل مفصلی نداشته باشند و از سلامت کامل جسمی و آمادگی جسمانی لازم بهره مند باشند و همچنین ترس از محیط های بسته نداشته باشند.
