راهنمای سفر
تور های مسافرتی
اطلاعات سفر
سیستم حمل و نقل عمومی استانبول کمی پیچیده است و ممکن است در نگاه اول شما را گیج کند. برای هر مسیر و رسیدن به هر مقصدی باید سوار یک –و شاید چند- وسیله بشوید. با داشتن یک نسخه از نقشه‌ی سیستم‌های حمل و نقل استانبول، کار شما ساده می‌شود و می‌توانید به راحتی و فقط با دانستن مقصد خود، از تراموا، مترو، کشتی یا... استفاده کنید.
برای استفاده از تراموا، مترو، اتوبوس، کشتی و خیلی از وسایل نقلیه‌ی عمومی دیگر، نیاز به ژتون دارید. این ژتون‌های کوچک فلزی سه لیر قیمت دارند و در باجه‌های بلیت‌فروشی ایستگاه‌های مختلف اتوبوس و تراموا و مترو به فروش می‌رسند. قیمت این ژتون‌ها ثابت است و برای هر بار وارد ایستگاه شدن، باید یکی از آن‌ها را مصرف کنید. از آن‌جا که بعید نیست خرید این ژتون‌ها هزینه‌ی شما را به مقدار قابل توجهی بالا ببرد، خرید بلیت هوشمند (Akbill) ایده‌ی خوبی است. آکبیل، کارت الکترونیکی کوچکی است که در اتوبوس‌ها، ترن‌ها، ترن‌های خارج از شهر، مترو، راه‌آهن محلی و... استفاده می‌شود و می‌توانید آن را هرچقدر که احتیاج دارید، شارژ کنید. بلیت‌های آکبیل هم برای چند نفر در یک ایستگاه قابل استفاده‌اند و هم ارزان‌تر از ژتون هستند.
اتوبوس‌های عمومی بیشتر در بخش آسیایی استانبول مورد استفاده قرار می‌گیرند. سیستم این اتوبوس‌ها پیچیده است و مسیریابی با آن‌ها سخت و دشوار. هر کدام از این اتوبوس‌ها با یک کد مشخص می‌شوند و از مسیرهای مختلفی می‌گذرند که محلی‌ها بهتر از هر کسی مسیرهایشان را بلدند. کرایه‌ی اتوبوس را حتماً باید با آکبیل پرداخت، اما خیلی از راننده‌های کرایه‌ی یک و نیم لیری را نقداً از شما می‌گیرند و به شما کارت قرض می‌دهند تا استفاده کنید.
اتوبوس، از آن‌جا که در محله‌های توریستی و پر رفت و آمد تردد ندارد، برای مسافران استفاده‌ی کمتری دارد و تراموا و مترو عموماً بیشتر به کارتان می‌آید.
اتوبوس‌های عمومی بیشتر در بخش آسیایی استانبول مورد استفاده قرار می‌گیرند. سیستم این اتوبوس‌ها پیچیده است و مسیریابی با آن‌ها سخت و دشوار. هر کدام از این اتوبوس‌ها با یک کد مشخص می‌شوند و از مسیرهای مختلفی می‌گذرند که محلی‌ها بهتر از هر کسی مسیرهایشان را بلدند. کرایه‌ی اتوبوس را حتماً باید با آکبیل پرداخت، اما خیلی از راننده‌های کرایه‌ی یک و نیم لیری را نقداً از شما می‌گیرند و به شما کارت قرض می‌دهند تا استفاده کنید.
اتوبوس، از آن‌جا که در محله‌های توریستی و پر رفت و آمد تردد ندارد، برای مسافران استفاده‌ی کمتری دارد و تراموا و مترو عموماً بیشتر به کارتان می‌آید.
متروی استانبول دو خط شمالی و جنوبی دارد. خط جنوبی که M1 نامیده می‌شود، از فرودگاه آتاتورک شروع می‌شود و به آکسارای می‌رود. آکسارای علاوه بر ایستگاه مترو، ایستگاه تراموا هم دارد و دسترسی از آن به بخش قدیمی شهر و محله‌های تفریحی و توریستی بسیار آسان است. در واقع اگر چمدان سنگینی به همراه نداشته باشید، به راحتی می‌توانید در هزینه‌ی گزاف تاکسی صرفه‌جویی کنید و مسیر فرودگاه تا هتل را ارزان طی کنید. خط شمالی، مسیر کوتاهی است بین شیشانه و حاجی‌عثمان که از میدان تقسیم می‌گذرد و اگر بخواهید به مغازه‌های متنوع و وسوسه‌کننده‌ی خیابان استقلال بزنید، حسابی با آن سر و کار خواهید داشت.
از ایستگاه متروی فرودگاه آتاتورک، به راحتی می‌توانید به هتل‌تان برسید؛ بدون آن که لازم باشد کرایه‌ی پنجاه‌لیری تاکسی را به خودتان تحمیل کنید. در ایستگاه زیتون‌بورنو از مترو پیاده شوید و سوار تراموای T1 شوید که به سمت کاباتاش (Kabataş) می‌رود. این تراموا مسیر بسیار هیجان‌انگیز و پرکاربردی دارد: جمعه بازار استانبول نزدیک ایستگاه فیندیک‌زاده (Findikzade) برپا می‌شود. ایستگاه بعدی، نزدیک مرکزخرید لاله‌لی (Lâleli) است و به همین نام نامیده می‌شود. ایستگاه آکسارای (Aksaray)، مرکزخرید آکسارای را نزدیک خود دارد. ایستگاه بیازیت (Beyazit) فاصله‌ی کمی تا بازار سرپوشیده‌ی کاپالی چارشی دارد و ایستگاه سلطان‌احمد هم که از اسمش پیداست: برای رفتن به مسجد سلطان احمد و البته مسجد ایاصوفیه و آب‌انبار سیسترن بهترین انتخاب است. ایستگاه بعدی که گلحانه (Gülhane) است هم نزدیک کاخ و پارک توپکاپی واقع شده. فاصله‌ی این ایستگاه‌ها پیاده بیشتر از سه- چهار دقیقه نیست و حتی بهتر است که اول جاهایی که می‌خواهید سر بزنید را مشخص کنید و بعد از اول شروع کنید به دیدن و پیاده‌روی تا مجبور نشوید هر بار برای رفتن به ایستگاه بعدی تراموا، سه لیر کرایه بپردازید. ایستگاه آخر این خط تراموا، کاباتاش است که هم نزدیک اسکله است و هم با یک فانیکولار (قطار زیرمینی) یک ایستگاهه، به ایستگاه تقسیم می‌رود.
